Şu zamana kadar en uzun sürede bitirdiğim kitap.Belki sıkıldığımdan belki de bitirmek istemediğinden.Kitabı anlatmak isteseydim ancak bu şekilde anlatırdım.Rayski adında kahramanımızın sürekli kendine utku edindiği aşkını bulma çabasını okuyacaksınız.Öyle ki bazı bölümleri sizi içine çekerken bazı bölümlerini okurken eeeeh yeter artık bu iş bir sonuca varsın diyeceksiniz.Oblomov'u okurken karakterin boşvermişliğine o kadar sinir olmuştum ki bazen kitabı camdan fırlatasım gelmişti.Hikaye beni o denli etkilemişti, içine çekmişti.Rayksi'nin hikayesini okurken ise yine kitabı fırlatasım geldi ancak bu hikayenin beni kendi içine çekmesinden değil artık olayın bir yere varmayacağını hissetmemden...Sabit bir olay örgüsü yok.Öxellikle kitabın başlarında.Yahu ne oluyor ne bitiyor diyorsunuz kendinize.Sonuna doğru artık birşeyler sürekli aynı döngüde devam ediyor.Bu da insanı bunaltıyor.Yine de okumaya değer mi derseniz evet değer.Dönemin toplum yapısını ve ahlak anlayışını saf bir şekilde anlatmış ve bize aktarabilmeyi başarmış.Keyifli okumalar...