Ömrüm yolların üzerine ağını örmüştü. Yürüdüm, yürüdüm. Sırtımda gecenin karası bir ferace, ayağımda ucu delik bir pabuç, ama gözlerimde güneşi ve içimde yatağını arayan nehirleri taşıyarak. iğde kokulu yollardan geçtim. Içimdeki çığliklar adimlarımdan öndeydi daima. Hani, benim okyanusum nerede…