7 yıl önce kısa bir süre cezaevinde kaldım ondan mıdır bilemem kitabı elimden alamadım kitabı okudukça o günlerim aklıma geldi gözyaşları ile okudum bir günde bittirdim Hele kızı ile son görüşmesinde hıçkırıklara boğuldum bende uzun süre çoçuğumu görememiştim önceleri görmesinler, cezaevini bilmesinler, uzakta çalışıyor bilsinler babalarını diye getirtmemiştim ziyaretlere ama her gece rüyalarımda görmek kokularını alamamak beni delirtmişti 6 ay sonra dayanamayıp getirmiştim ziyaretime küçüktü çocuklarım bana yabancı gibi bakmaları aklıma geldi...
Gardiyanlar, soğuk duvarlar, penceresiz hayat, ağaçları, kuşları, kedileri köpekleri başka canlıyı görmeye hasret kalmak, Yeşil Yol kitabındaki gibi fare besleyenler vardı hayatımızda tek gördüğümüz canlıydı o bile bize mutluluk veriyordu....Cezaevinden duruşma günleri Mahkemeye götürülürken ellerim kelepçeli jandarma araçıyla o araçın tel örgülü küçük deliklerinden şehri seyretmenin hazzı bile başkaydı..... Avluda volta atıp her gün af dedikoduları ile avunmak.... Koğuşun tel örgülü sadece avluya bakan penceresinden gökyüzünü seyretmek....
Bendeki hissiyati çok fazlaydı zaten yazarın kalemi, sizin olayın içine alması, muhteşem bir yapıt
