Hayat o kadar uzun ki.
Öyle bitmez geliyor ki bir an..
Bir de bakıyorum, o kadar kısalıyor ki;
Ne çıkar, diyorum, bir hayattan.
Sayfa 13
"çocuklar bazen aileleri yüzünden bazen de ailelerine rağmen oldukları gibi kalırlardı."
Gitmeye çok yaklaşmıştım, ama olmadı.
Reader Follow Recommendations
İnsanlar, babalarıyla analarının dağ gibi ümitleriyle dünyaya geldikten sonra denizler gibi ümitsizlikler içinde boğularak kaybolup gidiyorlardı.
”Cehaletin eline kudret geçmeyegörsün, bak işte o zaman korkacaksın.” dedi Mensur. ”Dünya muktedir cahillerden ve cahil muktedirlerden neler çekti.”
İnsan da tıpkı ağaç gibidir. Yücelere, ışığa çıkmayı ne çok isterse, o kadar sıkıca kök salar toprağa, diplere, karanlığa, derinliğe, kötülüğe.
Kimi zaman ilerisi o kadar karanlık görünüyor ki insan, düş kurmaktan bile korkuyor..
"Şimdi düşünüyorumda kendimin sandığım fikirlerimin hiçbirisi bana ait değil. Peki ben, bana ait olmayan bu düşüncelerimin yönlendirdiği fikirlerimi hâlâ savunmak zorunda mıyım yoksa onları değiştirebilir miyim?"
Music to hear, why hear'st thou music sadly?
Alem benim hakkımda ne derse desin,
en deliler arasında bile deliliğin kötü bir
ünü olduğunu bilmez değilim.
Buna rağmen iddia ediyorum,
ilahi gücüyle hem Tanrıları hem de
insanları neşelendiren tek varlık benim.
Sadece ben!
Ben kötü bir insan değildim. Ne aksi bir adamım, ne de uysal biriyim. Ne alçağın biri, ne namuslu, ne onurlu biriyim, ne bir kahramanım, ne de bir korkak. Ben hiçbir şey olamadım..
