Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
●Kürk Mantolu Madonna, Sabahattin Ali
Bana sultanların yetki ve nimetlerini böyle gölgeyle değil, tam ve aydınlık verin ki ben de size adaletin meyvelerini tam sunayım. Benimle kimsenin yürüyemeyeceği yere kadar yürüyün ki size geri dönme ayıbını yaşatmayacak ufuklar açayım.
Seven, işin başlangıcında sevilenin dostlarına dost, düşmanlarına düşman iken, sevgi kemale erdiğinde kıskançlık yüzünden durum tersine dönüyor, onun dostlarına düşman, düşmanlarına dost oluyordu.
Kişinin gönülde kendisi olmak sevginin başlangıcı, sevgilide kendisi olmak ise sonu olmalıydı. Birincisi hamlık ikincisi olgunluk ve pişmeydi çünkü. Kişi sevgiyle varlığını, ama aşk ile hakikatini tanıyordu. Çünkü aşk kendisinden geçip sevgilideki gerçekliğe ulaşmanın adıydı.
"Verilen kıymetin kişiye ağır geldiği hâller vardır. İnsanı da, insanlığı da yıpratırlar. Tanıyamamış olmanın yaşattığı hayal kırıklığı bir süre sonra hiç tanımamış olma isteğine dönüşür maalesef."
"Affedilebilecek kırgınlıkları ve hataları affetmeliyiz. Geçmez dediğimiz kırgınlıklar, bitmez dediğimiz öfkeler zamana ve toprağa yenilmeye mahkûmdur! Affetmek, insanlığın şanındandır ve bizi Allah’a yakınlaştırır. Velhasıl her şey gelir geçer; geriye sadece bir âhh kalır."⚡
"Mutluluğu hep eşyada, materyalist şeylerde ve kendi nefsimizde aradık. İnsan biraz güç elde edip insanlardan uzaklaştıkça, gerçek mutluluk ihtimali zayıflıyor maalesef. Gerçek mânâda mutlu olmak; hakîkate erişmek için verilen çaba ve Allah’ın rızası için iyilik yapmaktan geçer."🍀