“Zayi olmaz gül temennâsıyla vermek hâre su”
Bu bir kayıp değil. Gözlerimden akan yaşlar boşa gitmiş olmayacak. Çünkü gül temenni ederek, gül arzulayarak, gül özleyerek dikene su vermek hiçbir zaman boşa emek çekmek demek değildir.
Pek az misafirliğe gitmek ve pek az misafir çağırmak istiyorum. Bir sürü fesat ve dedikoducu insanla ahbaplık edip ne olacak sanki? Biz birbirimize yeteriz, değil mi?