Varoluşunu ifade edemeyen çocuklar ;
1. Hırçın olurlar , sürekli mızmızlanır ve her şeyden şikayet ederler.
2. Kendi duygu ve düşünceleri ile ilgili farkındalık geliştiremezler.
“İnsan sadece kendi hayatı için endişe eder , bunun için yaşar sanırdım. Oysa yaşamasına sebep olan tek şey aslında sevgiymiş. İçinde sevgi olan insan , aslında içimde Tanrıyı taşıyor demekmiş. Çünkü aslında Tanrı sevginin ta kendisiymiş. “
İnsanoğlu bu şaşkınlığından ne zaman vazgeçer ? Ne zaman uyanır? Bilgelik yolunu ne zaman bulur? Gözün akı , aynı göz kapağının altında , gözün karasıyla bir arada yaşamayı reddederse , düşünebiliyor musunuz, neler olur ?