Vakıf serisinin üçüncü kitabı bana Asimov’un bir dahi olduğunu bir kez daha kanıtladı ve hayretler içerisinde kalmamı sağladı. Bu kadar basit dille akıcı biçimde yazılmasına rağmen mantık oyunları ile kafanızı darmadağın ediyor, düşünmeye sevk edip o diyardan bu diyara sürüklüyor. Son sayfasında yarım dakika duvara boş boş baktığım ve kalbimin hızla atması ile çorba olan düşüncelerimi toparlayamadığım anlar yaşadım ki bir okur için bu dünyanın en güzel duygularından birisidir. Var ol Asimov! Seni tanımak ne büyük zevk!