O gözlerde yardım çığlığı atan birinin ifadesi vardı. Demek ki bu kadın da kederli insanlardandı. "Kederli insanlar başkalarının kederini hissedebiliyorlar".
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Hayatımda hiç bu kadar mesut olduğumu içimin bu kadar genişlediğini hatrlamıyordum. Bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiçbir şey yapmadan, bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu?