Eski köhne zamanlardan geliyorum yüzümde kömür karası lekeler.
Üstümde tek gözlü evlerde yanan tütsülerin isleri sinmiş...
Kar yağmaktaydı çamurun kutsallaştırdığı sokaklara...
Duygusuz, anlamsız sadece kulağa hitap eden sesler vardı karanlıkta...
Görmek manasızlaştırırdı kar'ı her tanesini hissetmek gerekiyordu.
Bilmezdim sende yalnızlığı bulacağımı, dokunduğumda çekineceğini...
Yılların eskittiği bir devirlik takvim bile değildin hayatımda...
Ağlıyordum ama her tebessüm ve her sessizliğimde...
Yusuf TAK
Ceset ağır, ruh hafif
Beden diri, gölgeler ölü
Ses ver karanlık, susma!
İçten içe ağlama...
Beni benimle tüketme,
Ya hayat ver bedenime...
Ya da onunla beraberken öldür beni...
(Yusuf)