Mehmet Aslan
Mehmet Aslan
@Mirzemeheme
Demek ki korku insanoğluna her şeyi yaptırabiliyordu.(ADA,Zülfü Livaneli
Biyoloji Öğretmeni
Yüksek Lisans
Human Planet
Diyarbakır, 12 March 1983
245 reader point
Joined on September 2022
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yüreğinde Sevgi Büyütmek.
Şiir, kelimesi insana genellikle duygu yüklü bazen coşku, bazen hüzün ama illede sevgi çağrıştıran bir derinliği var. İnsanın bu evrende kendini aramak için ayırdığı zamanlarda şiir kitapları vaaz geçilmez bir kaynak olmuştur. şiir de geçen bir mısra bizlere sayfalar dolusu duyguyu verebilmektedir.
Depresyon şiir kitabının 1k'da aktif olarak bulunan biri tarafından yazılmış olması benim için çok değerli. Şair şiirlerini 6 Şubat 2023 teki depremlerde zarar gören ,insanlara, bitkilere, hayvanlara ve nesnelere adamış. İçinde bulca sevgi ve elbette hüzün ile depreşen sitem var. Sitem evet sitem , kendimize sitem ; sağlam yapılar yapamadık diye , ruhsatsız olanlara imar barışı getirdik 2020 yılında 7,5 şiddetinde deprem simülasyonu bile yapılan Deprem gerçeğini hep unuttuk unutturduk. Zamanında yetişemedik, yaraları saramadık ve şimdide unuttuk...
onları çileli yaşamlarına derk ettik. Yaslarını bile yaşayamayan bu insanlara bu şiir kitabını kaleme alan şaire sonsuz teşekkürlerimi sunar, gelecek depremlerde çok daha sağlam yapılarda sadece salıncak tadında sallanma keyfi umuduyla...
Şaire bu derin duygulu, saf ve içten sihirli kelimelerin okunmasını bahşettiği için teşekkür ederim.
İnsan her dönem aynı, İnsan
Geçmiş zamanlarda yazılan çizilen eserlere bakınca insanların pek değişmediğini görmekteyiz. 4700 sene evvel yazılan Gılganış ile günümüzde yazılan Fahim Bey ve Biz de anlatılan, portresi çizilen insan aynı insan, Neredeyse dışsal değişim dışında tüm duygudaşlık aynı...
kanımca insanın bazı temel duyguları aradan bin yıllar geçmesine rağmen pek değişmediğini söyleyebiliriz. Değişimin çok yavaş ilerlemesini genetik faktörlerin değişimin çok yavaş ilerlemesinin bir sonucu olduğu göz ardı edilmemelidir. Abdülhak Şinasi Hisar, Fahim bey ve biz kitabında insanların duygularının çok benzeştiğini hatta tıpatıp aynı olduğuna isyan niteliğinde bir çalışma, acaba gerçekten öylemi? bizlerin hayalleri, rüyaları ve özlemleri bu kadar mı benzer acaba? Ya da toplumsal baskılar sonucunda mı duygularımız aynı olmak zorunda mı kalıyor? bize ait olmayan bir hayat mı yaşıyoruz?
Abdülhak Şinasi Hisar, Fahim bey ve biz kitabı, sanırım hak ettiği ilgiyi halen görememiş son derece insana dair bir eser. ülkemizde maalesef reklamsızlıktan tanışamadığımız muhteşem yazar ve eserler bulanabileceği fikri yabana atılacak bir fikir değil.
Sadece gözün gördüğü müdür, görmek?
Körlüğün devamı gibi görünse de aslında bam başka bir insan gerçekliği yansıtılmak istenmiş.Yazarımız kendinden beklendiği gibi olayı bir Evrende başlatmış, bir evin balkonunda sonlandırmış. Yazar şu mesajımı vermek istiyor; bilinen evrende bir zerre değiliz yada bilinen evren bizden haberdar değil.Sanırım yazarın insanlarla arası hiç değil en azından politikacılar ile bu yazarın okuduğum üçüncü kitabın,yazar bu kitabında; beceriksizliği özellikle politikacılara atfetmiş gibi. Ülkenin başkentinde arka arkaya yapılan iki seçimde seçmenlerin %80'ı boş oy gibi demokratik bir tercihi bile hazım edemeyen ve bunu meşru tercihi kendine bir komplo olarak görmesi ve bunun sonucunda şehirde suçlu bulmak için istihbarat elemanları gönderip cadı avı başlatması ve sonrasında yaşananlar.
Hükümeti ve muhalefetiyle boş oy kullanılmasının asıl nedenini araştırılmadığı bunun yerine entrikalar ve yalan haberlerle masum insanların katledilmesine kadar varan birazda bizi anlatan bir kitap.
Görmek; baktığın yer mi? Beyinde oluşan biyokimyasal bir olay Mı? Yoka görmek istediğini görmek mi?
Reader Follow Recommendations
Farklılıklar Zenginlik Mi?
Kitabı okumaya başladığımda bu kadar da değil, bu ülkede bunlar yaşanmış olamaz diyorken, ne demek olmaz, olmuş oluyor, diye aklımdan geçirdim. Bizde dışlamanın ,ötekileştirmenin ve hatta şeytanlaştırmanın sınırı yok. yıllar geçiyor ama zihin haritalarımızda kendine yer edinmiş bazı kalıplar, ön yargılar değişmiyor. lise yıllarımda kıyafeti, pardon kendi doğrularının gereğini yerine getiriyor diye ülkemde insanların üniversitelere alınmadığına şahit oldum.Hani eğitim hakkı kutsal bir haktı, hani anayasada güvence altına alınmıştı. Bazı şeyler maalesef sadece kağıt üzerinde kalıyor...
Kitap bir tarafın mağduriyetini çok iyi yansıtmış, yalnız şöyle bir eleştiri getirmekte gerek. Yazar insanları iki zümreye ayırmış, dinin gereği yaşamak isteyenler ve bu yaşayışa karşı çıkanlar olarak olacak şekilde...
Körlük aslında görmek midir?
Jose Saramago'nun Üslubu çok sıra dışı hele hele konular arasındaki geçişi beyin yakıcı diyebilirim. Bu okuduğum ikinci kitabı, ilki ;Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'tu Körlük, görenlerin zihninde olumsuz tepkiler uyandıran bir kelime, görenler için görmek vaz geçilmez bir duyu organı; insan tat alma, koku alma gibi duyularından görmek lehine vazz geçebilir.
Bir anda kör olduğunuzu hayal edin, bitmedi yavaş yavaş çevrenizdeki herkesin kör olduğunu hayal edin. Hayal etmesi bile dehşet verici...Bildiğimiz insanlık tarihi görmek gibi muazzam bir duyu organı ile günümüze gelmişken, herkesin bir anda kör olduğu bir dünya hayal etmek, ilk günlerde herkes korkar şaşırır ve şu soruyu sorarız neden neden?? Cevap yok. Sonra hayatta kalma güdüsü ağır basar herşeye rağmen hayatta kalmak, ne pahasına olursa olsun işte kendini modern insan kılıfında saklamış olan yıkıcı insan saklandığı yerden çıkar ve akla ziyan kötülükler yapmaya başlayacaktır. Kitapta yapılan kötülüklere ee bu kadar da olmaz diyeceğiniz bölümler var. Ve nihayet körlük salgını biter herkes tekrar görmeye başlar, peki ya yaşanmışlıklar ne olacak, herkes kör olurken bir şekilde görmeye devam eden doktorun karısının gördükleri ne olacak...
Acaba hiç kimse kör olmamış da yaşananlara herkesin baktığı pencereden bakamayan bu kadın aslında kör, geri kalanlarda gören miydi?
