Sevişirken iç içe geçen, solukları karışan, birbirine en yakın hale gelen insanların, sonradan birbirine bu kadar yabancılaşmasına, hatta can yakmaya çalışmasına, hep hayret etmişimdir. Önce en büyük haz sonra en büyük can yakma, ne tuhaf.
Ey acıyı bilen Ben, bir çaresi var mıdır
Canavarın sövdüğü şu camları kırmanın,
Ve düşmek pahasına sonrasızlık boyunca
Tüysüz kanatlarımla havalanıp kaçmanın?