Ölümden armağan ruhlar,gündüz ile eş değerdir.Gündüz,geceninyok olduğu yerde korkuları içinde taşır ve ölümün tohumunu alır.Gökyüzü gece iken yer bile kaplamayan gündüz önem taşımaz fakat zifiri bir gecede,aydınlıkbir gündüz bütün dikkatleri üzerine toplar.Minel Karaerin hayattaki en önemsiz yeri de buydu.O,gündüzün içindeki gece olduğunu düşünürdü fakat hiçbir zaman tamamen gece olduktan sonra gündüz olabileceğini düşünmemişti...
Bir kız çocuğu,babasını ölümden döndürdü;bir baba,kızınınyaşamı içinölümden vazgeçti;bir adam,küçük bir kadını kurtarmak istedi.
Karşımda sonbaharı anımsatan kurumuş yaprak sarısı gözlerle bir adam bana bakıyor, omuzlarındaki kuklası olduğu ipler kesilmiş fakat hemen yanındaki çocukluğunun ipleri parmaklarında duruyor.
ephesusKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsan,ayağa kalkmanın eşsiz zaferini ayağa kalkmadan tadamazdı.
İnsanı büyüten ise yaraları değil izleriydi.
Sayfa 374 - EphesusKitabı okudu
Evet.Sessizlik.Verilebilecek en gürültülü cevap.
