62.sayfaya kadar okuyup yarım bırakmıştım. Açıkcası konu ne, hikaye nasıl, hiçbir şey anlamamıştım, Birkaç gün sonra tekrar baştan başlamaya karar verdim.Hikayenin anlatıcısı bazen Hasan bazen dede bazende yazardı, okurken orda bi afalladım burayı kim anlatıyor diye bu beni biraz daha meraklandırdı. Tekrar başladığımda tam anlamıyla konsantre oldum. Benim için bir beyin jimnastiği gibi oldu. Yazarımız tabir-i caizse gerçekten bir motif gibi ilmek ilmek işlemiş kitabı, kelimelerin kullanışı
adeta bir şiir gibi, o kadar muazzam ve akıcı. Kitap isminin hakkını da tam anlamıyla vermiş okurken her kelime hayal dünyamda canlandı. Hasan Ali Toptaş’ ın okuduğum ilk eseriydi , kesinlikle diğer kitaplarınıda okumayı düşünüyorum.
