Beş yıl boyunca kendini melekler gibi temiz hissetmişti.seviyordu, mutluydu, en küçük bir sadakatsizlik göstermemişti. bu saf , bu güzel aşk kirlenecekti. Geçmişte kalan güzel hayatıyla gelecekteki çirkin hayatını karşılaştıramıyordu zihni. üzüntüsü ne bir hesaptı ,ne bir şiir bir duyguydu yalnızca... Bu çok ,çok güçlü bir duyguydu. Beyazken siyahlaşıyor ; safken kirleniyor , asilken adileşiyordu. Bütün ruhuyla saflaşmayı istedikten sonra, manevi bir lekeye nasıl dayanabilirdi?