“Sevgi xəstəlikdir! - dedim. - Bu xəstəlik öz dövrünü keçirməyə məcburdur. Onu heç bir dərman yarı yoldan qaytara bilməz. O müəyyən bir vaxta qədər bütün ağrı-acısı, zövqü və nəşəsi ilə davam etməlidir!”
Ey fələyin çərxi, o tərəf-bu tərəfə yüyürmək bizi öldürdü. Xalqın qapısında qul olmaq bizi öldürdü. Bu ruzigarın zilləti, bu xalqın töhməti, ey ölüm gəl, bizi həyat öldürdü!
Mesele, Vasya’nın üzerine aldığı işi bitirmemiş olması, kendi kendini suçlaması, bahtsız hissetmesi, mutluluğun altında ezilmesi, kıvranması, bunu hak etmediğini düşünmesi ve nihayet o aşamadan sonra sürekli kendine bahane aramaya başlamasıydı; besbelli, dün başına gelen beklenmedik gelişmelerden sonra toparlanamamıştı. “İşte bu yüzden!” diye düşündü Arkadiy İvanoviç, “Onu kutarmak gerek. Onu kendisiyle barıştırmalı. Kendi kendini toprağa gömüyor.”
Gençlikte ruhunun bütün güçleri geleceğe yöneliktir, gelecek de geçmişin deneyimlerine değil, hayali bir mutluluk üzerine kurulan, sadece anlaşılabilir ve paylaşılabilir hayaller bu yaşın gerçek mutluluğunu oluşturur.