Kadına 35'inden sonra bir hal geliyor, nasıl anlatmalı bilmem, incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere üzüldüğün, kendini paraladığın zamanları kısmen geride bırakıyorsun. Nice hikâyenin peşinde kilometrelerce uzağa savrulduğun yerlerden geri getiriyorsun kendini. Ya da bunu yapabileceğine inanıyorsun ilk kez. Dalga geçmeyi öğreniyor her şeyi ciddiye alması öğütlenerek büyütülmüş kadın aklın.
Ben okuldan sonra dünyayı dolaşmış, kendimi kendim gibi hissettiğim tek yer olan Ankara'da bir hayat kurmuştum en nihayetinde. Halam doğuştan biliyordu ya bütün soruların cevabını, dünyayı dolaşmasına falan gerek yoktu ait olduğu yeri bulmak için, zaten oradaydı.
Ne zaman sevmiştim onu? Hangi şartlar altında? Neye denk gelmişti bende? Onca zaman nasıl olmuş da fark etmemiştim aramızdaki kilometrelerce uzaklıktaki mesafeyi? Neyle oyalamıştım kendimi bugüne kadar da, onca zaman sonra çat diye, düz bir adam olduğuna kanaat getirmiş ve artık yetinmiyordum ondaki şeyle?
