Sağ duyudan yoksun kişi kendisini ve dünyayı salt kendi açısından görür, kişisel çıkarlarına yönelik amaçlardan başkasını düşünemez. Acı da Verse hoşlanmadığımız kendimizle yüzleşebilmeli ve bu yüzden asla kendimizi lanetlememeliyiz. Kendine acımak insanın sorumluluklarını görebilmesini engeller. Güçlülük yürekli olmayı gerektirir. Yüreklilik ise insanın kendi gerçekleri ile yüzleşebilmesini içerir. İnsanın kendine yabancılaşması pahasına kazanılan güç gerçek güç değildir. Güçsüzlüğümüzü yaşayabilecek yürekliliği gösterdiğimiz bir anda biri bizi küçümserse bu onun sorunudur. Aslında için için aynı yürekliliği gösterebilmiş olmayı o da ister ama abartılmış gururunun tutsağı olduğu için bunu göze alamaz.
Kendimizi dürüst ve açık yaşayabilme yürekliliğini göstermezsek insanlar gerçek bizi değil gösterdiğimiz yanları kabul ederler. Sonunda kabul edilen gerçek benliğimiz olmadığından kendimizi de kabuk edilmiş hissedemeyiz.