Zira biliyordu, bazı insanlar kaba saba olurdu, bazıları kötü, bazıları ise ince, naif ve bazıları iyi. Yıllar, karşılaştığı insanlara "neden böylesin" diye sormamayı iyice belletiyordu insana.
Keyifli bir şeymiş gibi geldi birden hayat, değişti etrafımda bir çok şey. Başkalaştı görüntüler, insanlar ve ben, inandım yine, dışarıda ne olduğunun pek önemi yoktu, içerideydi ne varsa. Biliyorum hayat yeniler kendini, şarkıdan bu, içim cız.
Olurdu bazen böyle. Trende vapurda balkonda bir şiir okuyunca ekmek almak için arka sokaktaki fırına giderken, duyuverdigin şarkıdaki bir kelime tanıdık gelince.
Sevemediler beni. Ben de onları sevemedim. Sevginin var olmadığını yerde tahammül daha zor. Bana tahammül edebilir misiniz? Ben size edebilirim. Başka çarem olmadığı için edebildiğim yanlış anlaşılmasın, tahammül edilebilir olduğunuzu göstermez bu.
Peki bu ölmüş milletin dirilmesi için bir şey
gerekiyor. O da bu milletin önüne geçip bazı insanların put haline getirdikleri şeyin kesilmesi gerekiyor, O kesilip yok edilecek olursa, Allah (c.c.) o müslüman milleti yeniden
diriltiverir.