Uzun yazılar yazmayı severim. Şuan da uzunca yazıp içimi dökebileceğim birileri olsun isterdim. Gitmeden bir kez insanların karşısına geçip ‘canımı çok yaktınız’ diyebilmek isterdim. Ne tuhaf ki, ölecek iken bile bu cesareti kendimde bulamıyorum. Ve ne tuhaf ki, ölümümün umurunda bile olmayacağı birçok insan tanımışım. İnsanları anlayamadığımdan
"Korkma, sadece toprağa gideceksin, sonra toprak olacaksın, sonra sularla birlikte bir çiçeğin bedenine yürüyeceksin, oradan özüne ulaşacaksın, çiçeğin özüne bir arı konacak, belki... belki o arı ben olacağım…"