"Gün oluyor; anlıyorum senden ve bu şehirden kaçmanın faydasızlığını...
Çünkü biliyorum. Nereye gitsem benimle geleceksin ya da gittiğim her yerde senden bir şey olacak..."
Bir gün hiçbir şeye aldırmamaya başladım; bir de baktım, bütün sorunlarım yok olup gitmişler. O gün gerçeğin büyük sırrını öğrendim. Kasım ayında öğrendim bu sırrı, Kasım'ın tam üçünde, ve o günden beri hiç aklımdan çıkarmadım.
At vuruldu; içim paramparça Rüveyda
Gölgelerin ardına sakladım kusurumu
Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
Ben burda damla damla eriyip akıyorum
Yine de, bırakamam yerlere gururumu
İstenmediğim yeri usulca terk ederim
Hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu
Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim...