Mustafa Demirel
@MustafaDem
195 reader point
Joined on August 2019
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Masallarda iyileri tutardık. Büyünce güçlü olan haklı oldu nedense.
İnsan koruyamıyor çocukluğun masumiyetini.
Şaşıyorum bazen aynadaki silüetimize. Biz katilleri ne kadar çabuk affediyoruz. Haklı görüyoruz cinayetleri. Yüceltiyoruz katili. Çocuklarımız onun gibi olsun istiyoruz. Sıfatları değiştirip daha az cahil ve daha az ahmak olduğumuzu zannediyoruz.
Reader Follow Recommendations
Halbuki nefret ettiğine benzersin zaman icinde. Bak benim cânım ülkeme. Ne kadar uzun süredir devam eder kör dövüşleri. Sazı ellerine aldıklarında bestesi aynı söyledikleri türkülerin...
Belki de kendilerini affedemediklerinden hoş göremiyorlar. Belki de kendilerine olan nefretleri bu başkalarına kustukları kinleri.
Zift gibi benlik örtmüş milyonların adaletini...Şefkati kim kaybetmiş ki garipler bulası...
Destansı bir isim verseydim körler ülkesi derdim ülkeme. Yahud dilsizler ülkesi. Bunca zulmü görmeyen duymayan hatta oh çekenler ülkesi...
Yengeç sepeti ülkesinin sakinleri öfkeyle düşünür, nefretle karar verir, kinleriyle sabrederler. Nefretin körlüğüyle sadece kendi acılarını bilir ve bunun için mücadele ederler. Herkes kendi acısını çekerken acılar asla dinmez.
Çok uzun bir yolda zaman zaman yorulursun. Bazen üzülürsün. Kirgınlıkların olur. Yalnızlar kalem ve kağıtlara sarılır. Ha bir de katipler...
Vatanseverlik alçakların son sığınağıdır
Samuel Johnson
Ne kadar da aşina bir tespit değil mi? Ne kadar da çok bizden, ne kadar da çok yaşadığımız!
Çünkü milliyetistler kandırılmaya çok teşnedir.
Kızıl bir sessizlik sinmiş yüreklerde
Dumura uğramış başıboş burukluk
Hisler geziyor hissizlesen ellerde
Sokaklarda kol geziyor mağrur sonsuzluk
Taşralı sineler gökdelene maşuk
Müsrif yılanlar tuğlalarda pusuda
Boş bağırlarda vardır dağ kadar boşluk
Ve gafletle sarhoş serseri uykusuzluk
Döven ellerle söven diller kuşanmış
Cahilin viyadüğü yutarmış sağırları
Tek sövgüye degmez nice ömür yaşanmış
Vicdanları kör etmis zağlı yolsuzluk
İnsanın hakkı yok. Kadınların, çocukların, yaşlıların hakkı yok.hayvanların hakkı yok.
Ama milli gurur, bireysel gurur, siyasi gururlarimiz şanlı tarihimiz falan var.
Beyin yok, kalp yok, ilim yok, takma dişlerlerle hedef gösterilen zayıfları yemeye çalışmak var.
Ne garip bir ülke.
Uzaktayken bile yorucu
Türkiye sakinleri Heybelerindeki öğretilmiş yalanları önyargı tufeklerine doldurup geleceğe sıkıyor. Bir yandan bugünü öldürüp dünü kararlarken ...
İdolleri zalim, katil, yalancı olan toplumun fertleri ömürlerini birbirlerini yiyerek ve sonraki nesillerin ümitlerini imha ederek geçirmelerinden daha tabi ne olabilir.