Müfide Yeşil

Müfide Yeşil bir yorumu yanıtladı.
Sevmek ve Sevilmek
Sevme Sanatı'nı okumaya devam ediyorum. Az önce kafamı karıştıran birkaç cümle okudum. Kaldım bu cümlelerde bir müddet. 'Çocuk sevgisi, "Seviyorum çünkü seviliyorum" ilkesine dayanır. Büyüklerin sevgisinin ilkesi, "Seviliyorum çünkü seviyorum"dur.' Buraya kadar her şey okey. Devamı ile bağdaştırmada küçük bir sorun yaşadım. 'Olgunlaşmamış sevgi, "Seni seviyorum çünkü sana ihtiyacım var" der. Olgunlaşmış sevginin söylediği ise "Sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum"dur.' Seviliyor olmanın, bizi seven kişiye ihtiyacımız olmasıyla ilgisi nedir? Sevilmediğimiz kişiye karşı ihtiyaç duyduğumuz hiçbir şey mi olmaz? Ya da sevdiğimiz kişiye mi ihtiyacımız vardır sadece? İhtiyacımız olan kişiyi seviyor mu olmalıyız?
İrem okurunun profil resmi
Kitabın düşüncelere boğulduğum ilk satırları değil. Biraz fazla felsefik ilerliyor sanırım.
Müfide Yeşil okurunun profil resmi
Çocuklar kendi kendilerine yetemezler, ebeveynlerine ihtiyaçları vardır. Kendi kendine yetebilen bir yetişkin, ihtiyacı olmadan birini sever bu sağlıklı sevgidir. Ama birine ihtiyacı olduğu için seviyorsa bu çocukça bir sevgidir