Mayıs kendini duyuruyordu, sevgili mayıs! Hava ciğerleri dolduruyordu; insan burada değil de göğün altında başka bir yerde, ağaçların üzerinde, şehirden uzakta, kırlarda, ormanlarda, zayıf ve günahkâr bir insanın kavrayamayacağı gizemli, güzel, zengin, kutsal bir hayatın, bahar hayatının başladığını düşünmek istiyordu ve nedense insan ağlamak istiyordu.