Nisa♡
Nisa♡
@N_nur_k
Bir sayfa daha
10 reader point
Joined on March 2024
Şu anda okuduğu kitap
"Yıldızlar çok kalabalıktı,benim de içimde kocaman bir boşluk vardı. Gece o boşluğu doldurdu ama bu diyara geldiğimde yıldızlar yok oldu."
"Peki o boşluk?" diye sordu.
"Bilmiyorum," diye fısıldadım. "Artık onu da hissedemiyorum."
Dört varis ve kime güveneceğini bilmeyen Nova…
Kendi diyarından alınıp getirildiği başka bir diyarda ne olduğunu bilmeyen Nova büyük bir karmaşanın içine düşüyor. Herkes tarafından sürekli dışlanması ve en yakın arkadaşı Ayzer ile de arasına mesafe girmesi onu artık tahammül sınırlarının bulunmayacağı konuma getiriyor.
·
Not rated
Şeker portakalı 5 yaşındaki Zeze isimli bir çocuğun acı hikayesi. Yoksul bir ailenin çocuklarından biri olan ve yaşıtlarına göre zekası ve hayal gücü çok gelişmiş bir çocuktur. Ancak oldukça da yaramazdır. Bu yaramazlıkları yüzünden sürekli dayak yemektedir. Onu, mahalleli şeytan olarak anmaktadır. Zeze’nin bir şeker portakalı fidanı vardır. O Zeze’nin en iyi arkadaşıdır. Zeze onunla konuşur ve tüm gün yaptıklarını ona anlatır. Zeze’nin hayatında sevdiği tek kişi Portekizlidir. Zeze onunla çok yakınlaşır ve babası gibi görmeye başlar. Zeze yine yaptığı yaramazlıklar sonucu ablasından ve babasından çok kötü dayak yer. Bunun üzerine intihar etme kararı alır. Portekizli onu bu kararından vaz geçirir. Daha sonra talihsiz bir kaza sonucu Portekizli ölür. Onun ölümü Zeze’yi yaşamdan koparır. Kendi içinde bir iç savaşa girer. Bu süreç onun büyüme sürecidir. Yaşadığı büyük acı onu olgunlaştırır.
Kitap, sevgisiz yetişen çocuğun hayat karşısında nasıl çaresiz kaldığını, yanlışlara düştüğünü ustaca anlatıyor. Çocuklarla bizim düşüncelerimizin aynı olmadığını gösteriyor. Onları anlamak için onlar gibi düşünmemiz gerektiği mesajını veriyor.
Bu kitabı herkesin okumasını öneririm. Çünkü bir çocuğa nasıl davranılması gerektiğini ve onun düşüncelerini daha iyi anlamanıza yardımcı olacaktır.
~
“Öldürdüm onu” dedi. “Kimi?” dedim. “O işte, peşimi bırakmayan adamı” dedi. “Peki, nerde?” diye sordum. “Yukarıda, yatak odasında” dedi soğukkanlı bir şekilde. Hızlıca üst kata çıktım. Baktım yok. Bütün odaları dolaştım, indim aşağıya. “Bulamadın mı? Gömdüm onu…” dedi. Korku filmi sahnesini andıracak bir olaydı yaşadıklarım. Ama mezar benim çocukluğumun en büyük yarasıdır. Bir o kadar da cesaretlendirir beni. Çünkü annem ve babam bana hayvan katili gözüyle bakmasaydı, onlarla kalacak ve buralara hiç gelmeyecektim.
