Böceklerden çok hoşlanmayan biri olarak ne yazık ki kitaba yüzümü buruşturarak başladım. İlerleyen sayfalarda bir böceğe bu denli içimin acıyıp, yüreğimin ezileceğini düşünmemiştim.
Resmen başkahraman G. Samsa'nın başına gelenlere öfkelendim,kırıldım, üzüldüm. Samsa'nın beş yıl ailesini canını dişine takıp bakması ama artık vasıfsız ve iğrenç! bir varlığa dönüştüğünde ailesinin bir iki aydan sonra katlanamaması... En acısı da hem aileye sövdüm hem de böyle bir durumda kalsam ben ne yapardım sorusunu sordum ve inanın cevabını hala bulamadım. Bu kitap insanın ne derece nankör olduğundan çok acınacak bir çaresizlik içinde olduğunu gösteriyor, insanın tahammül sınırlarını gözler önüne seriyor.
