Aşırı zorlandığı bir işin yarattığı hissizliği, kendini daha fazla zorlayarak yok etmeye çalışıyordu.
Sayfa 179
Önceki hayatından geriye kalan ruhunun son titrek ışıltısının da sönmesini sağladı.
Sayfa 179
Okur Takip Önerileri
Ancak çok ender anlarda düşünebiliyordu Martin. Sanki düşünce evi kapanmış, pencerelerine tahtalar çakılmıştı da kendisi, içeride hayalet gibi dolaşan bekçiydi. Oda bir gölgeydi.
Sayfa 178
İyice alçalmasına neden olan bir süreçten geçmiş ya da zaten doğuştan beri sersemin tekiymiş gibiydi, tiksiniyordu kendinden. İçinde ilahi ne varsa yok olmuştu; yaşama gücü, canlılığı kalmamıştı ki dürtsün onu. Ölmüştü. Ruhu ölü gibiydi. Bir hayvandı o, iş hayvanıydı. Ne yemyeşil yaprakların arasından geçerek inen gün ışığının güzelliğini görüyor, ne de kozmik sonsuzluktan bahseden ve sırlarını o yapraklarını hışırtılarında açığa vuran mavi gök kubbenin fısıltılarını duyuyordu artık. Hayat dayanılmaz ölçüde sıkıcı ve aptaldı; feci bir tat bırakıyordu ağzında.
Sayfa 174