Bəyaz gecələrdən sonra Dostoyevskidən ikinci kitab oldu oxuduğum. İki kitabın obrazları sanki eyni idi. Hər iki əsas obraz. Bu qədər gec oxumağıma səbəb kitabın mövzusu və ya sıxıcılığı deyildi, bəzi işlərim imkan vermirdi mütaliəmə.
Kitab bir yerdən sonra məni açığı boğdu, çünki heç bir dəyişiklik olmayan məktublar bitmək bilmirdi. Belə düşünürəm ki, aşağı təbəqə insanların həyat tərzini, çətinliklərini əks etdirən bir kitab olduğu üşün insanlara yaxın gəlir. Amma elə bu kasıblığın bitməməsi yordu məni.
Həyatımda baş verən bəzi dəyişikliklərlə bağlantısı olan bir kitab olduğu üçün mənə təsir etdi. Başqa vaxt oxusam bəlkə də Dostoyevski yazıb və hər kəs bəyənib təzyiqi və düşüncəsi ilə yalandan bəzəkli cümlələr yazardım. Məni çəkən tərəfi həyatımla bir oxşarlıq tapıb da sonunun necə bitəcəyi oldu.
Bəzən mən də bir nöqsan olduğunu düşünürəm. Çünki hər kəsin sevdiyi kitablar mən də heç bir təsir bağışlamır.