Babamı uyurken seyretmek benim de hoşuma gider,çünkü o zaman bir sorun olduğu anlaşılmıyor. Gözleri kapalıyken , dolayısıyla o boşluk, o anlamsız, dalgın bakışlar ortaya yokken Baba çok daha bildik, tanıdık görünüyor. Uykudayken daha uyandık, daha mevcut sanki, eski benliğinden bir parça yeniden içine sızıvermiş sanki