Ne kadar tuhaftı, vedalaşmak için az süreye ihtiyaç duyuyordu insan, yanında götüremeyeceğini bildiği zaman, her şey ne kadar da değersiz görünüyordu.
Sayfa 95Kitabı okudu
"belki de en yakın hissettiğimiz insanlar karşısında en çok utanç duyuyoruz."
Sayfa 75Kitabı okudu
Korku cezadan çok daha fazla ürkütücüdür, çünkü ceza kestirilebilir bir şeydir, ancak korku belirsizdir ve o gerginlik sonsuz bir dehşet duygusu yaratır.
Sayfa 73Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Her şeyde kendisini hissedebiliyordu ve eskiden dünyayı cam gibi berrak görürken, şimdi aniden kendi gölgesiyle karararak bir aynaya dönüşmüştü.
Sayfa 61Kitabı okudu
Geçmişine uçurumun kenarından bakar gibi bakıyordu.
Sayfa 60Kitabı okudu
Aslında bu avare insanların boş meşgalelerinden iğrenmeye bile başlamıştı ve ilk kez hissettiği bu güçlü duyguları ister istemez daha önce zevk aldığı şeylerin yüzeyselliğiyle karşılaştırıyordu.
Sayfa 60Kitabı okudu
Yüreğinden ayakuçlarına kadar boğucu bir ağırlık çöküyor, her adım acı veriyordu
Sayfa 42Kitabı okudu
Tutkulu bir kuşku kadar başka hiçbir şey zekâyı sivrileştiremez ve karanlıkta uzanan bir iz kadar başka hiçbir şey de, olgunlaşmış bir aklı geliştirmeye olanak sağlayamaz.
Sayfa 61Kitabı okudu
Çocukluğu, üstüne küçülmüş bir giysinin çıkarılıp atılması gibi ardında ve silik düşüncelerinde kalmıştı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Sevginin zorluğu, şayet başlangıçtaki heyecana göre değil de, sadece nedenine göre değerlendirilecek olursa, hep yanlış değerlendirilmiş sayılır.
Sayfa 31Kitabı okudu
"Kendini tanı," der Sokrates. Bu sadece yaşadığın "an"daki kendini bilme, tanıma hali değildir. En çok da geçmişin sende biriktirdikleriyle beraber kendini tanımayı da anlatır. Sırf kendi geçmişin değil elbette, içinde doğduğun kültürün, toprakların geçmişidir seni sen yapan. Derinden açılan yaraların çoğu tamda bu nedenle hep geçmişin izlerini taşır.
