Hepimiz dünyayı kendi öznel açımızdan, kendimize göre görürüz, dünyayı ve gerçekliği bir oranda çarpıtırız. Bu insanın bilişsel yapısının temel bir özelliği olarak yok edemeyeceğiz-kaçamayacağımız bir şeydir. Önemli olan bunun farkında olup, bunun etkisini azaltmaya çalışmaktır.
Okur Takip Önerileri
Nerde acaba dıye sorunca eğilip kalbime bakıyorum tamda orada attığı yerde hep bende
Yaşamın kendisi, doğa ve diğer insanlar, bize zorluklar ve sıkıntılar yaşatır; bundan kaçamayız. Mesele, bu kaçınılamaz acılara, verdiğimiz/vereceğimiz, düşünsel- davranışsal tepkilerle, fazladan bir duygusal sıkıntı veya sorun katıp, katmayacağımızdır: Seçebileceğimiz burasıdır.
Her şeyi degersizleştirenler kendilerine deger vermeyenlerdir
Davranışlarımız bizim kontrolümüzdedir: İnsanlara istemeden bir şey yaptırmak mümkün değildir; istemeden yapıyorum dediğimiz veya yapmaya zorlandığımız bir şeyi bile yaparken, yine son tahlilde biz yapmayı istediğimiz/seçtiğimiz için yaparız.
Çok sorulan soru, "çözüm ne?" Bunun cevabı kişiden kişiye değişebilir; genel cevap: Yaşam düşünülecek veya tartışılacak bir şey değil, yaşanacak bir şeydir. Nasıl yaşayacağız: Duygular isteklerimizi bulma, düşüncede buna dönük davranma konusunda bize verilmiş araçlardır.
Değişim, önce isteklerimizi fark ederek başlar, ardından değişime dönük davranışlarla sürer. İkisini birbirine bağlayan ve isteklerimize bizi yaklaştırabilecek köprü ise o anki gerçekliğin her ne ise ne olduğunun kökten kabülüdür.
İyi ve doğal olan, insanlarla ilgili isteklerimiz olmasıdır (beklentilerimiz değil). İstemek (örn. “sevilmek istiyorum”) normal ve doğaldır; beklenti ve talepkarlık ise (örn. “sevilmeliyim”) sorunlu ve zorlayıcıdır.
Başkasından bir şey beklemek, çok tehlikeli ve yıpratıcı bir konumdur, kişiyi bir tür tutsak haline getirir.
Mutluluk tek hedeftir diğer her şey saçma bir bağımlılıktır
Zayıflıklarını elimde değil diyerek örtmeye çalışanlar. Benim elimde diyemiyorsan sadece zayıf değil korkaksın
Bugun yıne daha çok sevdim seni yoksa ölüyorum anlıyor musun