Daim düşüncə aləminə dalırdım deyə, ağlıma gələn istənilən ilkin səbəb öz ardınca başqa birisini, ondan daha ilkin olanı dartıb gətirirdi və bu iş sonsuz sayda təkrarlanırdı.
Qəlbimin dərinliyində əzab çəkdiyimə inanmasam da, bu iş mənə məzəli görünsə də,hər halda mən həqiqi, yəni sözün əsl mənasında əziyyətə qatlaşırdım: həm qısqanır,həm də özümdən çıxırdım...