Bir öykü kitabı ile karşınızdayım. Yine bu tür de bir süredir okumadığım bir tarzdı. Bu yüzden severek okumamda etkisi olduğunu düşünüyorum.
Geceyi Geçerken kitabı, farklı başlık ve içeriğe sahip, asla sade diyemeyeceğim bir dile ve kapalı anlatımları ile basit bir öykü kitabı olmaktan çok küçük felsefi dünyalar gibi bana göre. Öyle ki her hikâyenin içinde verilen mesajlar, yaşama ait anektodlar, çeşitli absürtlükler, orijinal kurgu ve karakterler mevcut. Yeri geliyor birkaç düşte buluyorsunuz kendinizi yeri geliyor bir köpeğin gözünden bakıyorsunuz karşınızdaki insana, dünyaya. Ayriyeten kitabi okurken normal bir hikâye ya da karışık bir olay gibi gözüken anlatımların içindeki küçük nüansları yakalamak benim için oldukça zevkliydi. Öykülerin sayıca çok olması birden fazla kapalı anlamların alt metinlerini okumam açısından beni sevindirdi. Bu eşsiz üslubu daha fazla okumanın keyfini bolca sürdüm böylelikle.
Abartıyor muyum? Bence hayır, çünkü her hikâyede kapalı bir kapıyı açmaya çalışmak, edebiyatın anahtarını bulmak gibi bir şeydi benim için. Bir de orijinal bir öykü girişi ve sonucu, nokta atışı bitişler mükemmeldi. O hâlde bu kitabı okumayan kalmasın.
