Kendini değersiz hissettiğin zamanların üzülme süresi vardır. O süre bittiğinde kendine saygı duyman gerektiğini öğrenirsin, mantığın konuşur. Kendine saygı duydukça, hak etmediğine inandığın, değersiz hissettiğin yerden kalkıp gitmeyi öğrenirsin. Yürümeyi öğrenmek böyle bir şey.
Biz aslında insanları sevmeyiz. Sevdiğimiz, bir insan hakkında oluşturduğumuz fikirdir. Kısacası kendi uydurduğumuz bir kavramı ve sonuç olarak kendimizi sevmekteyizdir.
“Merhamet her zaman en doğrusu değildir.En güzeli ve en ahlaklısı da değildir.Size kötülük edenleri mazur görmek,onlara anlayış göstermek onların içinde ki şeytanı ancak besler,büyütür.Affetmek belki de o insana yapacağınız en büyük kötülüktür.”