"Biri için intihar edersen birileri seni kurtarsa bile yine de ölürsün. Çünkü gözlerini açtığında aklına gelen ilk düşünce birini çok ama çok sevdiğinden kendini öldürmek istemen olur. Bunu anladığın anda artık onu sevemezsin."
"Nasıl dayandın onca zaman?" diye soludum. Bir saniyeliğine gözlerini aşağıya doğru çevirdi. Dudağının kenarı kıvrıldı.
"Kim gökyüzünde bir yıldıza bakmaktan sıkılır ki?"
Kelimeler neden en ihtiyacınız olduğu anlarda sizi terk ediyordu? Gece yatarken uyutmuyordu o düşünceler, cümleler birbirine giriyordu da neden böyle anlarda her şey silinip gidiyordu?