Dünyayı içselleştirdikçe, içtenliğimizi kaybettik… İçsizleştik…
Kasvet yüklü yüreklerimizle, gaflet yüklü günlerimizle kullukta tekliyoruz…
Zeki, zengin, zevk ehli olmak yetmiyor. Zavallılaşıyoruz. Yaşamın yükünü taşımakta zorlanıyoruz.
Çok suçluyuz.
Çünkü ruhumuzun susuzluğunu gideremedik.
Hevaizmin, hedonizmin kollarında heder olduk.