Elif Nur Demir
@Nurdmr_
8 Eylül 2004
73 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Divan-ı şems (Etme şiiri)
Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun, etme.
Başka bir yar, başka bir dosta meylediyorsun, etme.
Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı?
Hangi hasta gönüllüyü kastediyorsun, etme.
Çalma bizi, bizden bizi, gitme o ellere doğru
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun, etme.
Ey ay, felek harab olmuş, altüst olmuş senin için.
Bizi öyle harab,
Tüm anlar
Köpeksi bir
Zamana,
Düşkün bir
Kımıltısızlığa,
Aynılığa
dönüşüyor,
Geride
Kalmanın
Tiksinç
Yalnızlığına!
İçimde bir sıkıntı. Gençliğim bitmiş işte. Acıların içinden, hızla çocukluğuma koşuyorum.
Sayfa 198Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
“Hocam, bu sarılma denen şey ne kadar önemliymiş meğer. Keşke daha önce birbirimize doğru düzgün, adam gibi sarılabilseydik. Biz kıymetini bilememişiz.”
Sayfa 178Kitabı okudu
…Bir mezarlığın yanından geçerken duyduğunuz yanlızlık ve çaresizliğin aynısını her sabah o viyadüğün üzerinde yaşarsınız.
Yaşadıklarınızdan kan ter içinde kalırsınız. Ama bir şeye hâlâ inanırsınız nedende. Bu dünyada hâlâ rüzgarlar esiyor ve onlar sizin terinizi kuruturlar. Mutlaka kuruturlar…
Sayfa 167Kitabı okudu
“Mutluluğumdan yaralandım ben;
Tüm acı çekenler hekim olsun bana!”
Baba, ağzında külü yarılanmış bir sigara, acıdan donmuş bir halde, yerde yatan oğluna bakıyor. Traktörün şöförü biraz ötede, jandarmaların arasında savcıya bir şeyler anlatıyor.
Yorulur, oradaki bir taşa çökersiniz. Ayağında Adana şalvarı, esmer yanık yüzündeki derin acıyla suskunca bekleyen baba bir ara, kafasında yaptığı konuşmayı bitirmişte bir sorunun cevabını veriyormuş gibi konuşur: Adana’dakiler soruyordu bu sene kurban kesecek miyiz diye, arayıp söyleyeyim bari. Kurbanı kestik. Allah kabul etsin.
Sabah rüzgarlarıyla efildeyen sarı başakların arasında bırakır gidersiniz delikanlının yoksul bedenini. Artık bundan sonra eski Ercan olmazsınız. Kalan ömrünüzde bozkırda esen tüm rüzgarlar hep o çocuğu hatırlatır size. Ekmeğinize kan bulaşmıştır artık. Evet, bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Sayfa 166Kitabı okudu
Yaralarım nedendir?
Bazı şeyler insanlara geri dönülmez yollar çizer. Bir sarsıntı, bir kırılma olur hayatınızda ve sonra hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Sayfa 163Kitabı okudu
İçler Dışlar Çarpımı
“…Ne bilsinler, gazete okudukları mı var? Bakın! Sevgili balık burcu, diyor gazeteler: Bugün, ölenle ölmemek için harika bir gün.”
Sayfa 9Kitabı okudu
Kelimeler, sadece harflerin bir araya gelmesiyle oluşan anlamın dışında bir şeydir. “çiçek”sadece çiçek değildir mesela. Ya da “mektup” . Yalnızca bir zarfın içindeki kâğıt mıdır, mektup?
“Fotoğraf” denilince niye içimiz titrer o zaman? Çünkü o yalnızca bir fotoğraf değildir de ondan.
Sayfa 123Kitabı okudu
“…Karga ağzında bir karga ölüsüyle geldi uzaktan ve orada bir yere kondu. Toprağı eşeledi ve ağzındaki ölüyü, açtığı çukura koydu. Sonra eşelediği çukurun üzerini yine toprakla örttü. Bunları gören Kabil’in içi yandı, bir karga kadar olamadığı ve kardeşinin ölüsünü açıkta bıraktığı için pişman oldu. Ah! Etti.”
Ey cellatlar, ey güvercin kasapları, ölüm tacirleri…
İnsan daha konuşmadan, öğrenmeden bilmeden “mezar kazıyordu” ölüsü için.
Sayfa 115Kitabı okudu
Ey zebaniler, ey korku tüccarları, ey kibir heykelleri, vicdan fakirleri, zalimler!
Bırakın kuzuların önünü. Geçip gitsinler ırmağın öte yanına.
Anneleri bulur kokusundan onları. Mutlaka bulur. Bırakın kucaklaşsınlar…
Sayfa 121Kitabı okudu
“Zulüm ile abad olanın akıbeti berbat olur.”
Sayfa 97 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Ekmek kokusu mu, kan kokusu mu?
Sığamadık yeryüzü sofrasına. Kibir denizinde boğulmuşuz da haberimiz yok. Değirmenimiz susmuş, unumuz bitmiş. Fırınlarımız da kararmış, kalplerimiz gibi.
Artık burnumuzda sıcak ekmek kokusu yerine kan kokusu var…
İyi o zaman. Ne diyelim? Afiyet olsun…
Sayfa 68 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
“Öldüğümde beni, usulünce yıkayın, göğsünüze yaslayın ve toprağa bırakın. Bu kadar.”