394 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Odamda beni kitaplarım bekler. Bu tek tesellimdir. Her eşyasını ayrı ayrı ve gayet iyi tanıdığım bu odada yalnız onlar her zaman için yeni bir koku bırakırlar.
Okur Takip Önerileri
“Yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa, ‘Dünyada neler gördünüz?’ dese herhâlde verecek bir cevap bulamayız. Uçmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki.”
İnsan içinde bulunduğu umutsuz koşullarda bazen bir zinciri bir saç teliyle koparabileceğini sanir
İnsanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkumdurlar.
Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük, Gören körler mi, Gördüğü halde görmeyen körler.
Ne iyilik süreklidir ne kötülük, ya da daha edebi bir ifadeyle, Ne mutluluk sonsuza dek sürer ne de mutsuzluk, bu yüce özlü sözleri yaşamın ve kaderin bahtsızlıklarından geçerek öğrenmeye zaman bulanlar söylemişlerdir, körler ülkesinin koşullarına taşındıklarındaysa bunları şöyle okumak gerekir, Dün görüyorduk, bugün görmüyoruz, yarın yine göreceğiz, cümlenin üçüncü ve son kısmında hafif soru vurgusu vardır, sanki akıl yanıtın olumlu mu olumsuz mu olmasına, cümlenin umut verici bitişine tereddütlü bir mola eklemeye son anda karar verecekmiş gibi.
Eskiler ne demiş, körler ülkesinde tek gözlüler kral olur...
"Hanımefendi," dedi, "siz pelikanların yavrularını nasıl beslediğini biliyor musunuz?"
Afallayan kadın "Hayır" dedi.
"Anne pelikan, yavrularının açlık çektiğini görürse, kendi etinden parça kopararak onları besler."
