"Çok garip, dedi."Kendine kim olduğunu yeterince derinden sorarsan ve cevaben içtenlikle kendi adını söylersen,o soruya ve o cevaba tamamen dönüştürebilirsen kendini, adını unutuyorsun, çünkü muhtemelen adın,"Kimim ben? "sorusunun yanlış cevabı.Sonra soruyu da unutuyorsun.O "kimim ben"sorusunu bile bulamıyorsun zihninde kendine sormak için, çünkü muhtemelen o "Kimim ben"ile kendi benine ulaşamıyorsun.Bu hem soruyu hem de cevabı kaybettiğin müthiş bir an;seni sen yapan herşeyi kaybediyormuşsun gibi bir his oluşuyor ki o şeyler zaten seni sen yapmıyor.İşte ancak böyle kendin oluşuyorsun,ancak böyle kendi içinde var oluyorsun."
Garip bir şey doğrusu, çocukluğumun erken dönemlerinde rüya görmeyi bıraktım.Rüya görenlerin rüyaları duyguyla uyarılır,bense hayatımı duyguları anlamaya ve onları alt etmeye adadım.