Yaşadığım hayal kırıklığının açtığı yara hala kanıyor.
Sayfa 168
İnsan, ruhunu özgürlestirmeyen ,kendisine bir ifade imkanı sunmayan ,kendisini gerçekleştiremediği işlerle tatmin bulmuyor.
Sayfa 33
Okur Takip Önerileri
Çok hızlı giderseniz içinizde olup bitenleri özümseyecek ve onu kendi duyarlılığınızın bir parçası kılacak kadar vaktiniz olmaz. Güzellik ancak onu durup temaşa edecek zamanınız varsa size bir şey söyler.Günümüzde, görmenin yerini bakmak, hatta bakmanın yerini göz atmak alıyor.Şeyler,ancak iki göz atış arasındaki süre boyunca ilgimizi çekebiliyor.
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaydaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine; sanatına. Çocuklarına tutunanlar da vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir çift öküzüne tutunan bir adam tanıdım. Öküzleri besiliydi , pırıl pırıldı. Herkesin, “- Veli ağanın öküzleri gibi öküz, yoktur, ” demesini isterdi. Daha gülünçleri de vardır. Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!”
İnsanları yalan söyledikleri zaman dinlemeyi severim.Olmak istedikleri,olamadıkları "kişi"yi anlatırlar.
İçini böyle çırılçıplak açan birinin, artık bunları gören insanı sevemeyeceğini sanıyordu.
Bir gazozluk dostlar! Herkes tren yolculuğundaki süreksiz tanışıklıkla yetinirdi.
Çekinme, dedi.Sen görmediğin zaman başkaları da seni görmez.
Beni anlasa,o da benimle aynı düşü görse!..
Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin Sevgi olduğunu öğretecem.