Nifrətim bütün mənliyimi sarıb məni günü-gündən laqeyd bir adama çevirirdi. Ruhuma səpilmiş laqeydlik toxumuna görə narahat deyildim, bircə ona üzülürdüm ki, içimdəki kin də mənimlə birgə buz bağlayır. Və bu buz elə şəffaf idi ki, hər şeyi apaydın görürdüm.