Nurunnisa
@NurunnisaK
Avukat
Hukuk/Sosyoloji
4 February
74 reader point
Joined on January 2020
Okuma Hedefleri
Karşılaştığımız Zorluklar
Fakat maalesef hayatta insanın kesin gözüyle baktığı, iki tarafın da ortak bir anlaşmaya vardığını düşündüğü ve her nasılsa aynı konudan sürekli olarak bahsetmelerine rağmen aynı şeyi konuşmadıkları durumlar olabiliyor.
Sayfa 175Kitabı okudu
“Yaşadığım hayata karşılık kendimi cezalandırıyorum.”
Sayfa 537 - Dmitri Fyodoroviç
“Böyle olmuştu”daki zamansal içerik Barthes için fotoğrafçılığın özüdür. Fotoğraf olmuş olana tanıklık eder. Bu nedenle genel havasına hüzün hakimdir. Barthes’e göre fotoğrafa düşülen tarih “dikkat çektiği ve hayatı, ölümü, nesillerin kaçınılmaz yok oluşlarını aklımızdan geçirmeye yol açtığı” için fotoğrafın bir parçasıdır. Bu tarih fotoğrafa faniliği, geçiciliği nakşeder. Barthes, Andre Kertezs’in bir fotoğrafına ilişkin olarak şunları söyler: “Kertesz 1931 yılında fotoğrafını çekmiş olduğu küçük öğrenci Ernest’in hala yaşıyor olması mümkün (ama nerede?nasıl?roman gibi?) Günümüzün tamamen sergi değeriyle dolu fotoğrafçılığı ise başka bir zamansallık sunar. Anlatının gerilimine, “romanın” dramatikliğine yer vermeyen, kadersiz, olumsuzluktan arındırılmış bir şimdi tarafından belirlenir. İfadesi romantik değildir
Sayfa 27Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Dijital fotoğrafçılıkta negatif yoktur. Ne karanlık oda ne de banyo gerekir. Öncesinde bir negatif bulunmaz. Pozitiften ibarettir. Olma, yaşlanma, ölme silinmiştir: “(Fotoğraf) sadece (çürüyüp giden) kağıdın kaderine ortak olmakla kalmaz, daha sert bir maddeye basıldığında da aynı derecede fanidir: Canlı bir organizma gibi filizlenen gümüş parçacıklarından doğar, bir an serpilir ve hemen sonra yaşlanmaya başlar. Işık ve nemin hücumuyla solar, zayıflar ve yok olur…” Roland Barthes fotoğrafçılıkla, zamanın olumsuzluğunun oluşturucu öğe olduğu bir yaşam biçimi arasında bağlantı kurar. Ancak fotoğrafçılığın teknolojik koşullarıyla, bu durumda analog oluşuyla ilişkilidir bu. Dijital fotoğrafçılıksa kendini olumsuzluktan daha fazla arındıran bambaşka bir yaşam biçimiyle bağlantılıdır. Doğumu ve ölümü, kaderi ve olayı içermeyen şeffaf bir fotoğrafçılıktır. Kader şeffaf değildir. Şeffaf fotoğrafçılık semantik ve zamansal yoğunlaşmadan yoksundur. Bu nedenle konuşmaz.
Sayfa 27 - Ronald BarthesKitabı okudu
“İnsanın varoluşu” dedi ekrandaki gözlüklü yaşlı adam. “İnsanın varoluşu ona yalnızca verilmemiştir. Ondan istenir de. İnsan varoluşundan sorumludur ve kendisine ne yapmış olduğu sorulduğunda cevap vermekle yükümlüdür. Bu soruyu ona yönelten kendi yargıcıdır, yani kendisi. Böyle bir durumda anksiyete yaşanır. Göreli bir deyimle suçluluk anksiyetesi: Daha kesin bir deyimle, kendini aşağılama ve lanetleme anksiyetesi.”
Sayfa 60Kitabı okudu
