Kendi yalnızlığımı yaratan bir tarafım vardı. Ördüğüm duvarları aşıp ne ben zıplayabiliyordum, ne de başkaları o duvarın arkasında kalan kişiye bakmak istiyordu
Umrumda değil bu yağmurlar
Ben çoktan sönmüş, donmuş bir mezar…
Sen bilmezsin,
Sen bilmezsin, sen bilmezsin
Haydan geldim , huya giderim.
Sen aşk rüyası görürsün ben kemik…
Xwîna canê min sar nebû
dilê sêwî aş nebû
Miradêmin û te nebû ax ax ax
Xew nakeve van çava roja me neçû ava
Bi mirinê ez dikim lava ax
.
.
.
ruhumun kanı soğumadı
yetimin yüreği rahat etmedi
sen ve ben muradımıza eremedik
gözüme uyku girmedi günümüz sonuna ermedi
ölüme yalvarıyorum