Sabitlenmiş gönderi
Sevdiğim bir kitabı ödünç vermekten nefret ediyorum. Bana geri geldiklerinde asla eskisi gibi görünmüyorlar...
Ruhunda olup bitenden kimse bir şey bilmiyordu.
Reader Follow Recommendations
Unutma, dedi; aranıza bir uçurum, bir duvar girmedikçe onu bırakmayacaksın.
Ruhu iyice öldü mü? İçinde ufak bir hayat kıvılcımı kaldı mı?
Her şey aydınlık içinde iken birdenbire karanlıklara gömülmek!
Mutluluğumun çok fazla oluşu mutluluk duymama engel oluyor.
Hatıralar mutlu bir hayatın hatıraları olursa güzeldir; insana güç kapanmış yaraları hatırlatınca acı şeylerdir.
Onsuz geçirdiği her gün, ona açmadığı her düşünce renksiz ve anlamsızdı.
Aşk onun için artık kızamığa, çiçeğe, sıtmaya tutulmak gibi bir şeydi; aklına gelince ürperiyordu.
Niçin bunca insan arasında onu sevmişti?
Kendimi bilirim. Şimdi doyasıya ağlarım ve bir daha ağlamam.
Benim için hayata bağlanırsın, diyordum. Ama sen çoktan ölmüşsün.
Ben mutlu insanları bilirim. Nasıl sevdiklerini gördüm. Ruhlarından hayat ve hareket taşar.
Hayatımın amacısın, diyorsun, ama bana doğru yavaş yavaş, korka korka ilerliyorsun.
—Niçin uyuyorsun?
—Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için.