"Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın. Korkuyorduk. Korkuyordum.
Hayallerinde bile korkar mı insan?
Hayallerinde bile kadınlar, insanı azarlar mı? Hayallerinde bile hükmedemez mi insan?
" Hiç bir yere ulaşamıyordum. Başarısızlığın yarattığı öfke yüzünden hayallerimin düzeni bozuluyordu:
Pusuda bekleyen kötü hayaller, eziyet eden görüntüler birden saldırıyordu üstüme. Yarım kalmış işkenceler, artık sıralarının geldiğini düşünerek ortaya çıkıyordu. "
Sayfa 156
Biz, her şeye hayret eden bir millet oldugumuz için albayım, sevinç ve şaşkınlıkla ellerimizi çırpıyoruz. Zaten biz her zaman alkışlarız. Begensek de, beğenmesek de, oyumuzu versek de, vermesek de, her şeyi oyun sandığımız için durmadan ellerimizi çırparız.
Sayfa 146
Üzümü biz eziyoruz, şarabı başkası içiyor.
Mısırı biz ekiyoruz, ama soframız boş.
Kimse görmese de zincirlerimiz var;
bize özgür densede köleyiz.
Reader Follow Recommendations
Yıllardır taşıyorum içimdeki çocuğu; yaşamadığı için büyümedi hiç...
Sayfa 114
Yatağa uzandı, ülkesini ve çocukları düşündü. Bu ülkede çocuklara yer yok. Başka ülkelerde varmış, her tarafı yeşil ülkelerde. Biz, büyük bir sabırsızlıkla çocukların büyümelerini bekliyoruz. Onların kafalarına vuruyoruz, adam olmaları için. Seniyezitseni olarak görüyoruz onları. Kafalarını traş ediyoruz çabuk büyüsünler diye. Benim içimdeki çocuk büyümedi.(Yirmiüçnisanda onu da bir saatlik başbakan yapsalardı belki büyürdü. Hayır, büyümezdi.) Yıllardır taşıyorum içimdeki çocuğu; yaşamadığı için büyümedi hiç, amcası.
Sayfa 114