Titreyen nefesin, ayazın kucağında hırpalanmış,
Cılız feryadın nasıl da kulağında büyüyor.
Kıvrılmış, sessizce kuyruğuna sarılmış,
Ayın anaç parıltısında gizlenen yalandan medet arıyor.
Üşüyen kimsesizliğinde dondur bizi,
Muhtaç her solukta, yastıklarımız hiçliğe kaysın.
Hayatla bir ol, uykularımızı avla küçük kedi,
Rahatsız adımlarımıza iyilikten gayri yol kalmasın.