Ne desem bilemiyorum, kitabı henüz yarıladım ve duygularıma öyle tercüman olmuşsunuz ki ben de kendimi ancak bu şekilde ifade edebilirdim. Yazarın şiddetli öfkesini kalemine bu denli yansıtabilmesi bence epey travmatik geçmişi olmasından kaynaklanıyor. Ailesiyle yaşadığı sorunlar ve kendisine yapılan dini baskılar öyle görünüyor ki bu kitapta tecelli etmiş. Gelecek toplumunun sizin de dediğiniz gibi distopik bir evrende geçmesini diler gibi tavırları. Daha bencil, bireysel, narsist ve egoist insanlar yetiştirmek için evet, ideal bir kitap. Hatta kılavuz bile diyebiliriz. Yapılan her çalışma insanları bireyselciliğe yöneltse de toplum içinde bireyselliğin yaygınlaşması, insanlığın sonunu getireceği inancındayım. Bu tarz kitapların da bireyselciliğe önayak olduğu da bir gerçek. Umarım insanlığımızın bu kabustan uyanması çok geç olmaz. Tekrardan emeğinize sağlık, harika bir çalışma olmuş.