Tuğba
@Okuyan_Calikusu
Edebiyatla iç içe olmayı, kitaplara dokunmayı, onları koklamayı seven bir hukukçu
Av.
Gazi Üniversitesi
53 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa layık olmayanı da affetmek değil mi? Tıpkı vicdan gibi. Onu kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil miydi vicdan?
Sayfa 325 - Timaş Yayınları, MücellâKitabı okudu
"Ah kızım" diye geçirdi içinden. "Ah alan onmaz. Bilmiyordun. Öğrendin ama ne ağır karşılık ödedin."
Sayfa 324 - Timaş Yayınları, MücellâKitabı okudu
Çoklarının hiç sahip olamayacağı, kimilerinin ancak bir ömür boyunca elde edebileceği hayat bilgisini bir buçuk yıl içinde öğrenmişti Güzide. Zaman iyi bir öğretmendi ama bu ne pahalı bedel, bu ne kabadayı bilgiydi.
Sayfa 322 - Timaş Yayınları, MücellâKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Yaparsın kızım. 'Düzelmez' deme, düzelir. 'Dönülmez' deme, dönülür. Geçmişin telafisi gelecektedir."
Sayfa 301 - Timaş Yayınları, MücellâKitabı okudu
"Abla" dedi. "Görmüyor musun? Karışmış bir yün çilesi gibiyim. Ucumu bulup da açan yok. Şu deniz ve gökler nasılsa, içim de öyle benim."
Sayfa 300 - Timaş Yayınları, GüzideKitabı okudu
Çocuğun olduğu yerde her şeye rağmen ümit var. Hayat her şeye rağmen her yerdedir ve değerlidir.
Sayfa 293 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu
Geçmişini kaybedenin geleceği de kalmamıştı.
Sayfa 292 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu
"Kız gönlü. Bugün akar yarın diner" deyip geçiştirmişti Mücellâ. "Bahar esintisi!"
Sayfa 279 - Timaş Yayınları, MücellâKitabı okudu
Ateş içinde yanan, yeni bir alevin harını hissetmezdi elbet.
Sayfa 262 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu
En doğrusunu, yıldırıma uğramış bir çınar ağacı gibi kavrularak, görümcesinin başına dikilen Mümine hemşire söyledi.
"Uyuyordu, uyandı."
Sayfa 257 - Timaş Yayınları, Mümine hemşireKitabı okudu
Öyle bir deve ki her evin önüne çöker. Kimse kalmayacak kızım, hepimiz gideceğiz.
Sayfa 256 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu
Bir meyve, zamanı geçince nasıl çürüyüp dalından düşerse, bir saat aniden nasıl durursa, bir zemberek, gücü tükenip nasıl boşalırsa, öyle duruvermişti onun da kalbi.
Sayfa 254 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu
Ölüm işte. Hiç haber vermeden, en beklenmedik zamanda, çat kapı geliverdi.
Sayfa 253 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu
Mevlid doğum demekti ama Anadolu'da yüzyıllardır ölümle iç içe geçmişti.
Sayfa 245 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu
Ne garipti Yusuf Ziya. Kendi yarattığı dalgada boğulan yerden zavallı çocuk. Önüne çıkan her söküğü belki kendisi sebep olmuştur diye özenle dikmişti. Yoluna dikilen her çöpü kendi bıraktığını sanarak toplamış, her kırığı kendi sonucu sanmış, dikkatle yapıştırmıştı. Ama sırça bu. Azıcık zorlamada çıt diye atıvermez miydi en kuvvetli yapıştırıldığı yerden?
Sayfa 221 - Timaş Yayınları, NazlıKitabı okudu