Her gün, her gece, her saniye, yeri geldi rüyamda...
Kendimi anlattım sana. Senin yerine cevaplar verdim bana...
Yaptığın haksızlığı kaldıramadım. Umutlar verip yarı yolda bırakışını anlayamadım...
Seni böylesine severken, bana hiç acımadan nasıl bırakıp gittiğini sordum fotoğraflarına... Yeri geldi özledim diye ağladım, Yeri geldi nefret ediyorum diye...
Keşke sevmeseydim dediğim de oldu, iyi ki sevmişim dediğim de...
Fotoğraflarını silip, geri aldım defalarca... Unutmaya çalıştım, denedim ama onu bile beceremedim...
İçimde yarım kalmış bir konuşmanın acısını çektim aylarca...
Belki dedim, belki konuşsaydık düzgünce veda etseydik birbirimize bu kadar yarım kalmış hissetmezdim...
Ama sen, son bir vedayı bile çok gördün bana... Hala bıraktığın gibiyim vefasız sevgili; kırgınım, yorgunum, unutamadım.