Gündelik olgular dünyasında ne kötüler ceza görüyor ne de iyiler ödüllendiriliyordu. Başarı güçlülere veriliyor, yenilgi zayıfların eline tutuşturuluyordu. Hepsi bu.
Acaba güzellikle acının bu kadar iç içe geçmesinin sebebi nedir? Güzelliğin bir gün yok olacağını bilmek mi acının sebebi? Yoksa böylesine bir güzelliğin bile sonu olduğunu bilmek mi?